|
|
Cantata BWV 215
Preise dein Glücke, gesegnetes Sachsen
Polskie tłumaczenie [Polish Translation]
Kantata BWV 215 - Szczęsność swoyę wysławiaj, Saxonio błogosławiona |
|
Okazja: roczna pamiątka elekcyi |
|
Oryginalny tekst niemiecki [Original German Text] |
Polskie tłumaczenie [Polish Translation] |
|
1. Coro |
1. Chór [S, A, T, B] |
|
Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo |
|
Preise dein Gluecke, gesegnetes Sachsen,
Weil Gott den Thron deines Koenigs erhaelt.
Froehliches Land,
Danke dem Himmel und kuesse die Hand,
Die deine Wohlfahrt noch taeglich laesst wachsen
Und deine Buerger in Sicherheit stellt. |
Szczęsność swoyę wysławiaj, Saxonio błogosławiona,
iż stolica Króla Twego od Boga umocniona.
Kraino słoneczna,
złóż całunek na dłoni, Niebiosom daj dziękczynienie
za pomnożenie fortuny Ci, niechaj rośnie wieczna,
a ludu Twego w pokoju w każdy dzień zachowanie. |
| |
|
|
2. Recitativo T |
2. Recytatyw [Tenor] |
|
Oboe I/II, Continuo |
|
Wie koennen wir, grossmaechtigster August,
Die unverfaelschten Triebe
Von unsrer Ehrfurcht, Treu und Liebe
Dir anders als mit groesster Lust
Zu deinen Fuessen legen?
Fliesst nicht durch deine Vaterhand
Auf unser Land
Des Himmels Gnadensegen
Mit reichen Stroemen zu?
Und trifft nicht unsre Hoffnung ein,
Wir wuerden noch zu unsrer Ruh
In deiner Huld, in deinem Wesen
Des grossen Vaters Bild und seine Taten lesen? |
Jakoż możemy, Auguście najpotężniejszy,
zamiary nasze nieskrywane Tobie czci oddawania, wierności dochowania i Ciebie miłowania
inaczej niż z pragnieniem największym
pod stopy Twoje złożyć?
Czyli nie poprzez dłoń Twę ojcowską
kraj naszej macierzy
rzeźwion benedykcją boską,
strumieńmi onej opwitemi?
Czyli ciałem nie stała sie nasza nadzieja,
iżbyśmy mogli w pokoju na ziemi
w klemencyi Twej a Twym obrazie, Dobrodzieja
Oćca wielkiego i czynów Jego wizerunek czytać? |
| |
|
|
3. Aria T |
3. Aria [Tenor] |
|
Oboe d'amore I/II, Violino I/II, Viola, Continuo |
|
Freilich trotzt Augustus' Name,
Ein so edler Goetter Same,
Aller Macht der Sterblichkeit.
Und die Buerger der Provinzen
Solcher tugendhaften Prinzen
Leben in der gueldnen Zeit. |
Prawie Augustów miano,
boskim nasieniem ono,
nad śmiertelnością tryumfuje.
Któż mieszka w onej trzodzie,
którą cnotliwy książę zawiaduje,
żywot w złotem wieku wiedzie. |
| |
|
|
4. Recitativo B |
4. Recytatyw [Bas] |
|
Continuo |
|
Was hat dich sonst, Sarmatien, bewogen,
Dass du vor deinen Koenigsthron
Den saechsischen Piast,
Des grossen August' wuerdgen Sohn,
Hast allen andern fuergezogen?
Nicht nur der Glanz durchlauchter Ahnen,
Nicht seiner Laender Macht,
Nein! sondern seiner Tugend Pracht
Riss aller deiner Untertanen
Und so verschiedner Voelker Sinn
Mehr ihn allein,
Als seines Stammes Glanz und angeerbten Schein,
Fussfaellig anzubeten hin.
Zwar Neid und Eifersucht,
Die leider! oft das Gold der Kronen
Noch weniger als Blei und Eisen schonen,
Sind noch ergrimmt auf dich, o grosser Koenig!
Und haben deinem Wohl geflucht.
Jedoch ihr Fluch verwandelt sich in Segen,
Und ihre Wut
Ist wahrlich viel zu wenig,
Ein Gluecke, das auf Felsen ruht,
Im mindsten zu bewegen. |
A cóżeż Cię, Sarmacyo, przywiodło do tego
iżeś lepak1 zechciała, iżby królewska Twa stolica
objęta przez Piastusa onego Saksońskiego,
Augustów godnego syna, królewica,
została, przed wszemi inszemi?
Nie przeto, iż błyska pradziadów świetnością,
nie przeto, iż potężna w ziemi,
nie! Wszak cnót swych wspaniałością
wszytkich Twych poddanych,
którzy tak różnego zmysłu narodowie,
skłonił, iżby bardziej przed nim niżeli wobec samych
promieni Familiji a pobrzasku dziedzicznego, głowę
schyliwszy w pokłonie cześć ji oddawali.
Zawiść a zazdrość,
które, niestotyż! koron złoto częstokroć
mniej jeszcze szanują od metalów a stali
zapalczywie nastają na Cię, o potężny koronacie2,
pomyślność Twą przeklinając.
Ależ przeklęstwo ono obraca sie w benedykcye
a choć rozsrożone działają
za mało to prawdziwie,
iżby onę szczęsność, co na opoce ma odpocznienie,
wzruszyć chocia na ocemgnienie. |
| |
|
|
5. Aria B |
5. Aria [Bas] |
|
Oboe, Violino I/II, Viola, Continuo |
|
Rase nur, verwegner Schwarm,
In dein eignes Eingeweide!
Wasche nur den frechen Arm,
Voller Wut,
In unschuldger Brueder Blut,
Uns zum Abscheu, dir zum Leide!
Weil das Gift
Und der Grimm von deinem Neide
Dich mehr als Augustum trifft. |
Hordo Ty animuszna, uderzaj,
we własnych trzewiach szalej!
Nurz bezbożne dłonie swoje,
zapalczywością napełnione,
w brackiej3 krwie nienaganionej,
nam toć plugawością, doległości wzbudza Twoje.
Trucizna przeto
a furia Twej zawiści
więcej Tobie zła niźli Augustom ziści. |
| |
|
|
6. Recitativo S |
6. Recytatyw [Sopran] |
|
Flauto traverso I/II, Continuo |
|
Ja, ja!
Gott ist uns noch mit seiner Huelfe nah
Und schuetzt Augustens Thron.
Er macht, dass der gesamte Norden
Durch seine Koenigswahl befriedigt worden.
Wird nicht der Ostsee schon
Durch der besiegten Weichsel Mund
Augustus' Reich
Zugleich
Mit seinen Waffen kund?
Und laesset er nicht jene Stadt,
Die sich so lang ihm widersetzet hat,
Mehr seine Huld als seinen Zorn empfinden?
Das macht, ihm ist es eine Lust,
Der Untertanen Brust
Durch Liebe mehr denn Zwang zu binden. |
Tak, prawie4,
Bóg z dopomożeniem swem jeść tuć z nama
a na stolicę Augustów baczy.
Onci północną krainę wszytką czynić raczy
uweseloną, iż onej głowa królewska obrana.
Czyli Baltskie5 morze ono
przez ujście Vistuli, które przemożono,
Augustów królestwa potężnego
nadto i oręża onego
nie będzieć zaznawało?
A nie dozwolił li grodowi niektóremu, co przeciw włości6
onego przez czas długi powstawało,
zaznać więcej łaskawości niżeli zapalczywości?
Toć świadczy, iż przyjemność onci czerpie,
iżby zdobywać piersi sobie poddane
poprzez miłość bardziej niż poprzez karanie. |
| |
|
|
7. Aria S |
7. Aria [Sopran] |
|
Flauto traverso I/II, Violini, Violetta |
|
Durch die von Eifer entflammeten Waffen
Feinde bestrafen,
Bringt zwar manchem Ehr und Ruhm;
Aber die Bosheit mit Wohltat vergelten,
Ist nur der Helden,
Ist Augustus' Eigentum. |
Oręża rozżarzonego w gorliwości płomieniu
używać ku aniwersantów7 wszych napominaniu
niektórych o sławę a chwałę wszak przyprawia;
ależ iżby za złości dobrocią oddawać,
herosi temci władną,
Augustów rzeczą jedno. |
| |
|
|
8. Recitativo ed Arioso T B S |
8. Recytatyw [Tenor, Bas, Sopran] |
|
Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo |
|
TENOR:
Lass doch, o teurer Landesvater, zu,
Dass unsre Musenschar
Den Tag, der dir so gluecklich ist gewesen,
An dem im vorgen Jahr
Sarmatien zum Koenig dich erlesen,
In ihrer unschuldvollen Ruh
Verehren und besingen duerfe.
BASS:
Zu einer Zeit,
Da alles um uns blitzt und kracht,
Ja, da der Franzen Macht
(Die doch so vielmal schon gedaempfet worden)
Von Sueden und von Norden
Auch unserm Vaterland mit Schwert und Feuer draeut
Kann diese Stadt so gluecklich sein,
Dich, maechtgen Schutzgott unsrer Linden,
Und zwar dich nicht allein,
Auch dein Gemahl, des Landes Sonne,
Der Untertanen Trost und Wonne,
In ihrem Schoss zu finden.
SOPRAN:
Wie sollte sich bei so viel Wohlergehn
Der Pindus nicht vergnuegt und gluecklich sehn!
ALLE:
Himmel! lass dem Neid zu Trutz
Unter solchem Goetterschutz
Sich die Wohlfahrt unsrer Zeiten
In viel tausend Zweige breiten! |
TENOR:
Dozwólże tedyć, Oćcze państwa
iżby Muz zastęp nasz
dzień ów, który szczęsnym Cię tako uczynił,
w który w lecie minionem
Sarmacya obrała królem swojem,
w sobie właściwej nienaganności
uczcił a pieniem sławił.
BAS:
Y toż w ten czas,
gdaż łyskawice grzmią wkoło nas,
iż francuzkich synów potęga
(wielekroć juże pogromieni ony)
z południowej a północnej nadto strony
przeciw ojczyźnie naszej mieczem, ogniem sie sprzysięga
gród ów możność ma zażywać szczęsności,
iż Ciebie, wielkiego lip naszych boskiego obrońcę,
a nie jedno Ciebie prawie,
y małżonkę Twę, kraju tegoż Słojnce,
rozkosz a poddanych powód do radości,
w swym łonie gości.
SOPRAN:
Winien li, gdaż benedykcji wiela,
Pindos nie okazywać szczęsności, wesela?
WSZYTKI:
Niebiosa! Dozwólcież, zawiści naprzeko8,
pod boską czasów opieką
naszych dsie mnożyć,
w wieleć sie tysięców rószczek9 rozłożyć. |
| |
|
|
9. Coro |
9. Chór [S, A, T, B] |
|
Tromba I-III, Tamburi, Flauto traverso I/II, Oboe I/II, Violino I/II, Viola, Continuo |
|
Stifter der Reiche, Beherrscher der Kronen,
Baue den Thron, den Augustus besitzt.
Ziere sein Haus
Mit unvergaenglichem Wohlergehn aus,
Lass uns die Laender in Friede bewohnen,
Die er mit Recht und mit Gnadbeschuetzt. |
Lokatorze10 imperiów, koron Tyś panem,
stolicy Augustów murujże fundament.
Adornuj ji11 dobrobytem
szczep nieprzemijającem,
dozwól nama żywot w kraju wieść
którego onci zakonem12 a klemencją chroni cześć. |
| |
1 Tu: jeszcze.
2 Władco.
3 Należącej do braci, im właściwej.
4 Zaprawdę, prawdziwie.
5 Bałtyckie.
6 Władzy.
7 Adwersarzy.
8 Wbrew.
9 Gałęzi.
10 Zasadźca, ktoś, kto lokuje.
11 Jego, Augusta.
12 Prawem. |
| |
|
|
Dedicated to Ms. Grażyna Banduch |
Autor przekładu: Filip Adam Zieliński (May 2018)
mailto:f.a.zielinski@interia.pl
Przekład dedykowany p. mgr Grażynie Banduch |
|
Contributed by Filip Adam Zieliński (July 2018) |
|
|
