Wenn wir in hoechsten Noethen sein
Und wissen nicht, wo aus und ein,
Und finden weder Huelf' noch Rath,
Ob wir gleich sorgen frueh und spaet,
So ist das unser Trost allein,
Dass wir zusammen insgemein
Anrufen dich, du treuer Gott,
Um Rettung aus der Angst und Noth. |
Jeśmy w przenikliwej nieszczęsności,
wiedząc, iż znikąd, z żadnej strony
lud nasz nie będzie wspomożony,
troskać się później czy we wczesności,
jedyną tać nasza bywa otucha,
oto wszytki ma, cała wraz gromada,
wołać, byś, Boże wierny, skłonił ucha
a salwował nas ode trwogi y zła. |